Το παράδειγμα της Ολλανδίας, η… ανεξήγητη δυσφορία των «πλούσιων» Ολλανδών και η κραυγαλέα πριμοδότηση της ακροδεξιάς από την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ Οι Ολλανδοί προσέρχονται στις κάλπες σήμερα με μιαν ανεξήγητη εκ πρώτης όψεως δυσφορία. Τι πρόβλημα έχουν κι αυτοί μ’ ένα κατά κεφαλήν ΑΕΠ περί τα 50.000 ευρώ, με ανεργία 5,2%, με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 2,3%, με ελάχιστο μισθό 1.500 ευρώ και μέσο μισθό 2.250 ευρώ και δημόσιο χρέος μόλις 61% του ΑΕΠ; Η Ολλανδία είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρωζώνης, πρακτικά η αναλογικά δεύτερη ισχυρότερη μετά τη Γερμανία από πολλές απόψεις: μόλις χθες επικύρωσε ένα ιστορικό ρεκόρ, πετυχαίνοντας το 2016 το υψηλότερο εμπορικό πλεόνασμα όλων των εποχών, στα 5,49 δισ. ευρώ. Πλεόνασμα σχεδόν υπερδιπλάσιο από αυτό του 2015. Οι εξαγωγές της αυξήθηκαν κατά 8,6%, στα 38,6 δις. ευρώ. Συγκρινόμενη με τη πολλαπλάσια σε μέγεθος και πληθυσμό Γερμανία, που πέτυχε ένα εμπορικό πλεόνασμα ρεκόρ 14,8 δισ. ευρώ το 2016, η Ολλανδία είναι αναλογικά πλουσιότερη οικονομία. Μαζί με τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο είναι στην τετράδα των χωρών της Ευρωζώνης που το καθαρό εξωτερικό τους χρέος είναι πλεονασματικό (δηλαδή, της χρωστούν περισσότερα από όσα χρωστάει), κι απ’ αυτή την άποψη είναι ανάμεσα στους βασικούς πιστωτές των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης. Τέλος, μαζί με τη Γερμανία και το Λουξεμβούργο μοιράζεται το μεγαλύτερο βάρος στήριξης του Ευρωσυστήματος ως προς το TARGET2, τον διακανονισμό των συναλλαγών των τραπεζών της Ευρωζώνης μέσω ΕΚΤ. Οι γκρίζες ζώνες και η αντι-ισλαμική επένδυση του Βίλντερς Γιατί, λοιπόν, δυσφορούν οι Ολλανδοί κι ετοιμάζονται σήμερα να συμβάλουν σ’ έναν πολιτικό θρίαμβο του ακροδεξιού Βίλντερς, ανεξάρτητα από την τελική εκλογική του επίδοση; Το ολλανδικό success story έχει πολλές γκρίζες ζώνες, όπως η αύξηση της προσωρινής και επισφαλούς απασχόλησης σε ποσοστό άνω του 25%, η πιστωτική σύσφιξη που αποκλείει τουλάχιστον το 12% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τον τραπεζικό δανεισμό, οι μεγάλες περιφερειακές ανισότητες, με την ανεργία διπλάσια του μέσου όρου σε περιοχές προπύργια της ακροδεξιάς, και φυσικά το πακέτο λιτότητας 17 δισ. ευρώ που εφάρμοσε η κυβέρνηση δεξιάς – σοσιαλιστών από το 2012. Σε κάθε περίπτωση οι Ολλανδοί δεν συγκρίνουν εαυτούς με τους Έλληνες, αλλά με την κατάστασή τους προ της κρίσης. Κι η σύγκριση αυτή γίνεται πηγή δυσφορίας για τα σχετικώς φτωχότερα στρώματα. Το πώς και σε ποιο βαθμό αυτή η υλική βάση της δυσφορίας μορφοποιήθηκε και διοχετεύτηκε από τον Γκέερτ Βίλντερς σε μια ανοικτά ρατσιστική, αντι-ισλαμική ρητορεία είναι αρκετά περίπλοκο. Η Ολλανδία είναι σχεδόν παράδοξα προστατευμένη από τις τζιχαντιστικές επιθέσεις των τελευταίων ετών στην Ευρώπη. Και οι δυο δολοφονίες (του αντι-ισλαμιστή Φόρτουιν το 2002 και του ανάλογων απόψεων σκηνοθέτη Βαν Γκογκ το 2004) που συνδέονται με «προσβολές κατά του ισλάμ» είναι αρκετά παλιές για να τροφοδοτούν το σημερινό κλίμα αντι-ισλαμικής καχυποψίας. Στην Ολλανδία των 17 εκατ. κατοίκων δεν ζουν πάνω από 900.000 πιστοί του ισλάμ και οι Τούρκοι είναι περίπου 400.000. Οι αριθμοί σχεδόν σαρκάζουν τη ρητορική του Βίλντερς περί «απειλής ισλαμοποίησης της ολλανδικής κοινωνίας». Ο ίδιος ο Βίλντερς, σάρκα από τη σάρκα του δεξιού Λαϊκού Κόμματος της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας (VVD) του σημερινού πρωθυπουργού Μ. Ρούτε, άλλοτε μετριοπαθής βουλευτής του που αποκήρυσσε τη ρητορική αντι-ισλαμικού μίσους του ακροδεξιού Πιμ Φόρτουιν, άρχισε την τυχοδιωκτική του στροφή μετά τη δολοφονία του τελευταίου και επένδυσε συστηματικά επί 15 χρόνια, ακόμη και στηρίζοντας προσωρινά κεντροδεξιές κυβερνήσεις συνασπισμού, στη μετατόπιση όλου του ολλανδικού πολιτικού συστήματος στην ακροδεξιά, ισλαμοφοβική του πολιτική. Πανευρωπαϊκή πλειοδοσία τυχοδιωκτισμού Αποκορύφωμα της επιτυχίας του Βίλντερς, αληθινός πολιτικός θρίαμβός του, ήταν η αντίδραση της ολλανδικής κυβέρνησης του Μαρκ Ρούτε στην ευρωπαϊκή προεκλογική εκστρατεία του Ερντογάν για το δημοψήφισμα του Απριλίου. Πρακτικά, ο Ρούτε συναγωνίστηκε επάξια σε πολιτικό τυχοδιωκτισμό και υποκρισία τον αντίπαλό του Βίλντερς, με μοναδικό σκοπό να αποσπάσει λίγες κρίσιμες μονάδες στις δημοσκοπήσεις, πράγμα που ήδη καταγράφηκε στις τελευταίες μετρήσεις πριν ανοίξουν οι κάλπες, με το 86% των ψηφοφόρων να εγκρίνει ενθουσιωδώς τις αμφιλεγόμενες επιλογές της ολλανδικής κυβέρνησης. Η «απειλή» της πρωτιάς του ακροδεξιού κόμματος χειραγώγησε τα κυβερνώντα ολλανδικά κόμματα στην αντιτουρκική πολιτική «επένδυση», με τις πρωτοφανείς απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και απελάσεις Τούρκων αξιωματούχων, σ’ ένα σκηνικό έντασης που, πάντως, είχε προφανώς αμοιβαίο πολιτικό όφελος τόσο για τους Ολλανδούς πολιτικούς όσο και για τον «σουλτάνο» Ερντογάν. Το χειρότερο είναι ότι σ’ αυτή την σκηνοθεσία έντασης με το καθεστώς Ερντογάν συσπειρώθηκε σύσσωμη η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία, με προεξάρχουσα τη γερμανική, που υποτίθεται ότι επιχειρούν να αναχαιτίσουν τον ακροδεξιό λαϊκισμό, πρωτίστως σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, μ’ έναν ταυτόσημο λαϊκισμό. Το πραγματικό domino effect δεν είναι το ενδεχόμενο της εκλογικής επιτυχίας του Βίλντερς σήμερα στην Ολλανδία ή των ομοϊδεατών του στη Γαλλία και τη Γερμανία τους προσεχείς μήνες. Το αληθινό ντόμινο είναι ότι κεντροδεξιές και κεντροαριστερές ηγεσίες υιοθετούν την ατζέντα της ακροδεξιάς με μια ευκολία που αφενός τη νομιμοποιεί πολιτικά και αφετέρου την καθιστά δυνητικό κυβερνητικό εταίρο. Πρώτο τεστ απόψε, στην Ολλανδία…
www.dikaiologitika.gr
www.dikaiologitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου